رابطه توکّل به خداوند و خودکارآمدی با اضطراب در مادران کودکان بستری بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند

زمینه و هدف: بستریهای مکرر کودکان در بیمارستان مادران را تحت تأثیر قرار میدهد و زمینه اضطراب و استرس را در آنان ایجاد میکند و از آنجایی که نگرشهای مذهبی و خودپنداره پیش بینی کننده های اضطراب میباشند، مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین توکّل به خدا و خودکارآمدی با اضطراب در مادران کودکان بستری بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند در سال 1391 انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی بر روی 158 نفر از مادران دارای کودک بستری در بخش مراقبتهای ویژه کودکان بیمارستان ولیعصر(عج) بیرجند که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند و به روش نمونه گیری غیراحتمالاتی آسان انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد اضطراب cattle، خودکارآمدی عمومی schwarzer و پرسشنامه توکّل به خداوند 24 سؤالی دکتر غباری بود که به صورت مصاحبه حضوری با مادران تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 15 و آزمونهای آماری independent t test، anova، range tukey و ضریب همبستگی pearson در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، بین توکّل به خداوند با اضطراب در مادران کودکان بستری رابطه منفی و معنی داری مشاهده شد(001/0p<). بین خودکارآمدی و توکّل به خداوند در مادران رابطه مثبت و معنی داری به دست آمد(001/0p<) ولی رابطه معنی داری بین خودکارآمدی و اضطراب مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، توکّل به خدا میتواند از اضطراب روزانه بکاهد، لذا بالا بردن اعتقادات دینی و مذهبی میتواند شاخص مناسبی برای غلبه بر اضطراب در مادران کودکان بستری باشد.